Ośrodki narciarskie oferują wiele możliwości szusowania zarówno dla doświadczonych, jak i mniej doświadczonych narciarz. Mapki ośrodków narciarskich poprzecinane są kolorowymi liniami oznaczającymi trasy o różnym stopniu trudności. Dzięki takiemu oznakowaniu zawsze wiesz, która trasa jest odpowiednia dla Ciebie i odpowiada Twoim umiejętnościom i doświadczeniu.
Oznakowanie tras narciarskich – co znaczą kolory?
Kolorystyczne oznakowanie tras jest bardzo ważne dla bezpieczeństwa miłośników sportów zimowych. Kolory jednoznacznie już na pierwszy rzut oka wskazują, jakie trudności czekają na Ciebie na trasie. Znaczenie poszczególnych kolorów jest w miarę ujednolicone, przynajmniej w Europie: spotkacie tu głównie trasy niebieskie, czerwone lub czarne.
Trasy niebieskie
To idealny wybór dla osób zaczynających swoją przygodę z nartami lub powracających na stok po długiej przerwie. Te stoki w Alpach mają zazwyczaj nachylenie do 25 procent, które może być przekroczone tylko na krótkich odcinkach na otwartym terenie, co pozwala na spokojne zjazdy. W Polsce średnie nachylenie niebieskiej trasy nie może przekraczać 21 procent a jej najbardziej strome fragmenty nie mogą być nachylone bardziej niż 30 proc. Niewielka różnica wysokości między początkiem i końcem stoku ułatwia zdobywanie narciarskiego doświadczenia. Oznaczone na niebiesko odcinki są również idealne do zapoznania się z nowymi lub długo nieużywanymi nartami i deskami snowboardowymi.
Czerwone trasy
Jeśli z powodzeniem opanowałeś swoje pierwsze zjazdy na niebieskich trasach i czujesz się pewnie na nartach lub snowboardzie, to „czerwonki” są dla Ciebie kolejnym krokiem. Oprócz pewnej dozy odwagi, wymagane jest tutaj już więcej siły i wytrzymałości. Nachylenie stoków w Alpach może dochodzić do 40 proc. (z wyjątkiem mniejszych odcinków), co pozwala na osiąganie większych prędkości. Często czerwone trasy są też węższe od niebieskich, co dodatkowo utrudnia jazdę. Według polskiej normy czerwona trasa może mieć średnie nachylenie do 29 proc a maksymalne do 40 proc. Dla dobrze jeżdżących narciarzy rekreacyjnych to zwykle ulubiony kolor tras. Dają one dużą frajdę z jazdy nie zmuszając jednocześnie do nadmiernego wysiłku.
Czarne trasy
Czarne trasy to najtrudniejsze zjazdy, które powinny być pokonywane tylko przez doświadczonych narciarzy i snowboardzistów. Nachylenie stoków przekracza tu 40 procent, często są stosunkowo wąskie, a czasem nawet usiane muldami. Aby bezpiecznie dotrzeć bezpiecznie do celu, niezbędne są wysokie umiejętności narciarskie i doświadczenie w trudnych warunkach na stoku. W Polsce kolorem czarnym znakowane są trasy o średnim nachyleniu powyżej 29 proc. lub maksymalnym nachyleniu przekraczającym 40 proc.
Nie daj się namówić na jazdę po czarnej trasie, jeśli nie masz odpowiedniego doświadczenia. Na czarne trasy należy wyruszać dopiero, gdy dobrze opanujemy jazdę na czerwonych trasach.
Znane wymagające czarne trasy w Alpach
| Black Ibex, lodowiec Kaunertal, Austria |
|
| Harakiri, Mayrhofen, Austria |
|
| Szwajcarska Ściana, Les Portes du Soleil, Frankreich |
|
| Streif, Kitzbühel, Austria |
|
| Kandahar, Garmisch-Classic, Niemcy |
|
| Gamsleiten II, Obertauern, Austria |
|
| Piculin, Kronplatz, Włochy (Południowy Tyrol) |
|
Inne popularne czarne trasy:
- Holzriese: nachylenie do 71% w 3 Zinnen (Dolomity)
- Diabolo: nachylenie do 70% w Montafon
- Langer Zug: nachylenie do 142% w Lech-Zürs
- Direttissima: nachylenie do 70 % w Serfaus-Fiss-Ladis
- Planai: nachylenie do 65 % w Schladming-Dachstein
- Bernhard Russi Run: nachylenie do 65% w Andermatt
Inne oznakowania tras narciarskich
Oprócz klasycznych kolorów, w niektórych krajach występują inne oznaczenia. We Francji, Szwecji i Norwegii często spotkacie w ośrodkach narciarskich trasy oznaczone kolorem zielonym. W ten sposób znakuje się bardzo łatwe niemal płaskie stoki przeznaczone dla narciarzy stawiających pierwsze kroki na nartach. Nachylenie takiej trasy nie przekracza 16 proc. W Polsce jeszcze niedawno także obowiązywał zielony kolor do oznaczenia najłatwiejszych tras. Mimo że rozporządzenie MSW z grudnia 2011 w sprawie stopni trudności narciarskich tras zjazdowych, biegowych i nartostrad oraz sposobu ich oznaczania nie przewiduje już użycia na mapkach koloru zielonego, to niektóre polskie ośrodki nadal go stosują, choć już zdecydowanie rzadziej niż jeszcze kilka lat temu.
Oznaczenia tras narciarskich w Stanach Zjednoczonych (USA)
Amerykanie nie byliby sobą, gdyby nie zrobili tego po swojemu. Nie dość, że obowiązują tu inne kolory do oznaczania trudności tras narciarskich, to także kształty znaków są tu inne.
- Zielone koło – trasa łatwa o nachyleniu 6 do 25 proc.
- Niebieski kwadrat – trasa średnia o nachyleniu 25 do 40 proc.
- Czarny diament, czyli Black Diamond (znak w kształcie czarnego rombu) – trasa trudna o nachyleniu powyżej 40 proc.
- Podwójny diament (dwa czarne romby) – trasa bardzo trudna oferująca szczególne trudności, takie jak ciasne zakręty i inne zagrożenia
Co to jest skiroute?
W Alpach oprócz niebieskich, czerwonych i czarnych tras spotkacie też trasy oznakowane pomarańczowym kwadratem i przerywaną pomarańczową linią. Są to skiroute’y. To trasy przeznaczone zdecydowanie dla wprawionych narciarzy. Są one oznakowane i zabezpieczone lawinowo. Od zwykłych tras odróżnia je jednak to, że nie są ani ratrakowane ani kontrolowane. Warunki śniegowe mogą być zatem na nich bardzo trudne, zdarzają się muldy, przewiany śnieg czy łamiący się pod nartą gips. Bez odpowiednich umiejętności lepiej się na nie nie zapuszczać.
Co zrobić, gdy trasa jest zbyt trudna?
Przeceniłeś swoje umiejętności, trasa okazałą się zbyt stroma, w dodatku jest oblodzona albo pokryta wielkimi muldami? Sił coraz mniej, strach zagląda w oczy? Co robić w takiej sytuacji?
Najważniejsze to nie panikować. Pamiętaj, zazwyczaj nawet na czarnej trasie bardzo strome są tylko fragmenty trasy. Jest spora szansa, że gdy pokonasz trudniejszy odcinek, dalej pójdzie już łatwiej. Postaraj się zachować zimną krew i o ile pozwalają Ci na to umiejętności, spróbuj powoli skręt za skrętem posuwać się w dół stoku. Mimo że podświadomie ciało próbuje przytulić się do stoku, musisz unikać pozycji tylnej. Pokonaj strach wychylaj się mocno ku przodowi dociskając w ten sposób przednie krawędzie, co ułatwi skręty i utrzymanie się na stoku.
Jeśli nie jesteś w stanie powoli zjeżdżać wykonując skręty, w sposób kontrolowany ślizgaj się w dół stoku. Gdy tylko prędkość zrobi się zbyt duża przyhamuj krawędziami przechylając kolana mocno w kierunku stoku.
Przeczytaj także:
- Najbardziej strome trasy w Alpach – śmiganie w kolorze superczarnym
- Najbardziej strome trasy w Polsce
- Najbardziej strome trasy na Słowacji
- Harakiri – stok z mocną dawką adrenaliny
- Najbardziej przerażające trasy na świecie
12 stycznia, 2025
