Beskid Wyspowy Ośrodki narciarskie

Nazwa tego Beskidu pochodzi od jego charakterystycznej cechy, którą jest występowanie pojedynczych, odseparowanych szczytów. Wśród nich najwyższym jest Mogielica (1170 m n.p.m.). Beskid Wyspowy należy do Beskidów Zachodnich. Jego obszar stanowi ok. 1000 km2. Leży pomiędzy Beskidem Makowskim, Kotliną Rabczańską, Gorcami, Kotliną Sądecką, a Pogórzem Wiśnickim. Granice Beskidu Wyspowego nie są wytyczone jednoznacznie, stąd istniejące w przewodnikach różnice odnośnie ich określenia. Cały obszar Beskidu Wyspowego leży w województwie małopolskim, rozpościerając się na terenie powiatów: limanowskiego, nowosądeckiego, bocheńskiego, myślenickiego, suskiego i nowotarskiego. Beskid Wyspowy leży w dorzeczu dwóch dopływów Wisły: Dunajca i Raby. Najwyższymi szczytami Beskidu Wyspowego są: Mogielica (1170 m n.p.m.), Ćwilin (1072 m n.p.m.), Jasień (1052 m n.p.m.), Luboń Wielki (1022 m n.p.m.), Krzystonów (1012 m n.p.m.), Kiczora Kamienicka (1007 m n.p.m.), Wielki Wierch (1007 m n.p.m.), Śnieżnica (1007 m n.p.m.), Szczebel (977 m n.p.m.), Lubogoszcz (968 m n.p.m.), Łopień (951 m n.p.m.), Cichoń (925 m n.p.m.), Ostra (928 m n.p.m.), Jaworz (918 m n.p.m.), Sałasz Wschodni (909 m n.p.m.). Ciekawostką są formy skałkowe, do których należy Diabli Kamień koło Szczyrzyca, a także gołoborze na Luboniu Wielkim i liczne osuwiska skalne, między innymi na stokach Ćwilina. Warto zobaczyć sztuczne zbiorniki wodne, odgrywające ważną rolę w retencji wód: Jezioro Rożnowskie, Jezioro Czchowskie i Zbiornik Dobczycki. Klimat, typowo górski, jest bardzo zmienny. Zderzają się tu masy suchego powietrza znad kontynentu oraz wilgotnego, atlantyckiego. Do 750 m n.p.m. temperatura jest umiarkowanie wysoka, ze średnią temperaturą od 6 do 8 oC, powyżej średnia temperatura wynosi od 4 do 6 oC. W większych dolinach obecny jest tzw. cień opadowy - na dowietrznych zachodnich, północno – zachodnich i północnych stokach gór zatrzymują się wilgotne masy powietrza. Urozmaicone ukształtowanie terenu ma ogromny wpływ na zróżnicowanie temperatur. W wąskich dolinach (np. w dolinie rzeki Kamienica) nasłonecznienie jest mniejsze, a temperatura niższa. Odwrotnie w przypadku dolin szerokich (np. w dolinie Dunajca), wystawionych na ekspozycję słoneczną. Zimą na tereny Beskidu Wyspowego dociera wiatr halny z Tatr, powodując duże spustoszenie w lasach. Często zachodzi tu zjawisko inwersji temperatury, powodujące występowanie „morza mgieł”. Wówczas pojedyncze szczyty górskie wyłaniają się ponad zalegającymi w dolinach mgłami. Temperatura w ciągu roku jest najniższa w miesiącu lutym. W lutym też jest najmniejsza ilość opadów. Przymrozki utrzymują się od września do maja. Pokrywa śnieżna od grudnia do marca. Wynosi od 20 cm w dolinach do 100 cm w wyższych partiach górskich. Liczne szlaki turystyki pieszej umożliwiają wędrówkę wzdłuż znaczniejszych szczytów. Najdłuższym jest czerwony, Mały Szlak Beskidzki. Trasy nie są trudne, jednak obwite w różnice wysokości między dnami dolin i wzniesieniami, wymagają odpowiedniej kondycji fizycznej. Na stromych stokach istnieją szlaki rowerowe, a także ścieżki dydaktyczne. Rozwija się także turystyka konna. W zimie można jeździć na nartach. Do ważniejszych miejscowości należą: Dobra, Kamienica, Kasina Wielka, Limanowa, Łącko, Mszana Dolna, Rabka, Tymbark. W Limanowej i Kasinie Wielkiej mieszczą się wyciągi narciarskie.